PYRE - Human Hecatomb

CD / Winyl / Kaseta, Chaos Records / Reforestation Records, album 2014

W 2016 roku, owa czwórka kolesi z Rosji popełniła split ze Szwedzkim Interment i od tej pory pozostał mi cholerny apetyt na drugiego długograja tejże ekipy. Niestety, póki co trzeba się sztywno trzymać debiutanckiego krążka sprzed kilku lat. Jeżeli ktokolwiek z Was nie miał jeszcze okazji zapoznać się z tym albumem, to radzę czym prędzej - o tym będzie poniżej. PYRE powstał w 2011 w Saint Petersburgu a w skład tej morderczej ekipy wchodzą muzycy m.in. Teitanfyre, Likferd czy Ulvdalir. Pomimo, że muzyka prezentowana na 'Human Hecatomb' jest kompletnie inna stylistycznie od w/wym hord, zapewniam że jest to cios naprawdę konkretny.

SACRAMENTAL BLOOD - Ternion Demonarchy

CD, Ghastly Music, album 2016

Pochodzący z Serbii SACRAMENTAL BLOOD swoje losy datuje na początek 2002 roku. Po dwóch demosach i dwóch splitach, wreszcie po 14stu latach nagrali swój debiutancki krążek. Brawa za wytrwałość, chociaż jak wiadomo niektóre zespoły czekają dłużej na swoje pierwsze pełne wydawnictwo. Japońska Ghastly Music (siostrzyczka bliźniaczka Amputated Vein Records), znana z wyłapywania śmiertelnych kąsków Death Metalu, wyciągnęła swoje łapska i po Serbów, ale to bardzo dobrze. Ich muzyka zdecydowanie wymaga większego zainteresowania, tym bardziej że Brutal Death Metal jaki wykonują nie jest żadnym nowomodnym graniem. Pomimo, że muza wręcz bajecznie zapieprza do przodu ze swoją motoryką, to jest osadzona i to głęboko w fundamentach starego Death Metalu. Ale o tym i innych wynaturzeniach z mojej strony, poniżej.

SULPHUR AEON - Gateway to the Antisphere

CD / Winyl, Imperium Productions / Ván Records, album 2015

W 2015 roku ukazał się drugi album Niemców z SULPHUR AEON. Jedynka, która konkretnie namieszała w podziemiu i była nie lada kąskiem dla maniaków Diabelskiego Death Metalu, doczekała się swojej następczyni. Oczywiście, jest już kolejny album 'na rynku' od 2018 roku, ale nam nie przeszkadza skupienie się akurat na tym wydawnictwie. Nie będę ukrywał, ani też pewnie nic nowego w tej materii nie wymyślę jako że płytę opisano w wielu zinach, ale album ten naprawdę godnym sukcesorem 'Swallowed by th Ocaen's Tide'. Owszem, są pewne elementy, drobnostki które niekoniecznie przysłużyły się potędze tego albumu. Jednakże o tym, jak zawsze, poniżej.

DEMONIC OBEDIENCE - Fatalistic Uprisal of Abhorrent Creation

CD, Satanath Records / Sevared Records, album 2018

Czas zapieprza nieubłaganie, bo pamiętam jak jeszcze niedawno miałem okazję napawać się drugim albumem DEMONIC OBEDIENCE. A tu proszę, ponad rok jak nic minął w oka mgnieniu i pastwię się już na trzecim albumem Greka pomieszkującego ze swoimi kamratami w Szkocji. Co prawda do drugiego albumu włącznie był to projekt jedno osobowy. Dopiero przy okazji prac nad ostatnim albumem dołączyli Georgea Ntavelasa Kruxator na wokalach oraz Mark Stormwhipper w roli basisty. Zespół istnieje od 2013 roku i ma na swoim koncie wspomniane już trzy albumy. Nic poza nimi, żadnych demówek, nic. Kto co woli, ja jednak nie obraziłbym się na kilka demosów zanim został nagrany i wydany debiut. Dobra, czas przejść do szczegółów.

DECAYED - The Burning of Heaven

Winyl / CD / Kaseta, Lusitanian Music / Hellprod Records / Goatica Records, album 2016

Istniejący już od 1990 roku DECAYED, to jeden z pionierskich zespołów z Portugalii jeśli mowa o podziemnym Black Metalu. Na swoim 11-stym albumie nie znajdziemy żadnych ale to absolutnie żadnych nowości w ich stylistyce gry. Do dzisiaj te trio hołduje starej szkole gry. W tak podanej stylistyce gry, nie ma tutaj czasu na urozmaicenia i wkraczanie w strefy duchowe. Zresztą, wystarczy spojrzeć na tytuły utworów by zauważyć, że w przypadku DECAYED siła leży w prostocie. J.A., który to do dnia dzisiejszego stoi za sterami tej hordy uparcie realizuje swoją wizję. Tym niemniej zostałem mile zaskoczony gdy w 2011 roku szeregi DECAYED zasilił Vulturius znany przede wszystkim ze swojego solowego projektu Irae oraz współtworząc wraz z liderem Corpus Christii twór będący czystym hołdem dla Les Legiones Noire, a mianowicie Morte Incandescente. Muzyków przewinęło się sporo przez hordę, ale nie ma się czemu dziwić - to w końcu 29 rok w undergroundzie, a u ludzi różnie z determinacją do grania bywa. No ale te dywagacje pozostawmy na boku, czas przejść do meritum tej recenzji.